Waterloo Muharebesi, 18 Haziran 1815 tarihinde gerçekleşmiş ve Napolyon Bonapart’ın son hükümeti olan Yüz Günlükler döneminde meydana gelmiş kritik bir askeri çatışmadır. Bu muharebe, Napolyon’un geri dönüşüne son vererek onun ikinci kez iktidardan düşmesine yol açmış ve Napolyon Savaşları’nın sona ermesine neden olmuştur.
Napolyon Bonapart, 1814 yılında Elba Adası’na sürgüne gönderildikten sonra, Fransız İmparatorluğu’nun çöküşüne tanıklık etmiş ve I. Napolyon’dan boşalan iktidarın yerine Bourbon Hanedanı’nın geri dönüşüne izin verilmişti. Ancak, Napolyon’un popülerliği ve karizması hala etkiliydi ve 1815 yılında Fransa’ya dönerek bir kez daha iktidarı ele geçirdi. Bu dönem, “Yüz Günlükler” olarak adlandırılan kısa bir dönemdir.
Bu dönemde, Avrupa devletleri, Napolyon’un tekrar iktidara gelmesinden endişeliydiler. Büyük güçler arasında bir ittifak kuruldu ve Prusya, Rusya, Avusturya ve İngiltere gibi ülkelerden oluşan koalisyon güçleri, Napolyon’a karşı birleştiler. Bu ittifak, Napolyon’un güçlenen ordularına karşı koymak amacıyla birleşti ve Waterloo Muharebesi bu çatışmanın doruk noktasıydı.
18 Haziran 1815’te Belçika’nın Waterloo köyü yakınlarında gerçekleşen muharebe, Napolyon’un ordusu ile Koalisyon Güçleri arasında şiddetli çatışmalara sahne oldu. Napolyon, Wellington Dükü’nün komutasındaki İngiliz birlikleri ve Blücher’in Prusya birlikleri ile karşılaştı. Muharebenin seyri boyunca çeşitli aşamalarda üstünlük el değiştirdi, ancak sonunda Prusya’nın gelmesiyle birlikte Koalisyon Güçleri galip geldi.
Waterloo Muharebesi’nin ardından Napolyon, sürgün edilmek üzere tekrar iktidardan düşürüldü. Bu kez Saint Helena adasına sürgüne gönderildi ve burada 1821 yılında öldü. Napolyon’un yenilgisi, Avrupa’da bir dönemin kapanmasına ve Napolyon Savaşları’nın resmi olarak sona ermesine neden oldu.
Waterloo Muharebesi’nin sona erdiği bu dönemde, Viyana Kongresi’nin etkisiyle bir denge ve düzen oluşturulmaya çalışıldı. Viyana Kongresi, Avrupa haritasını yeniden çizdi, sınırları belirledi ve bir dizi diplomatik düzenlemeyi içeriyordu. Yapılan bu düzenlemeler, uzun bir süre boyunca Avrupa’da istikrarı sağlamış ve büyük güçler arasında dengeyi korumuştur.
Sonuç olarak, Waterloo Muharebesi, Napolyon Bonapart’ın ikinci sürgün dönemine yol açarak Napolyon Savaşları’nı resmi olarak sona erdirmiş ve Avrupa’da politik ve askeri dengelerin şekillenmesine katkıda bulunmuştur. Bu muharebe, tarihsel bir dönemin kapanışını simgelerken, Viyana Kongresi ile birlikte Avrupa’da uzun süreli bir istikrar dönemini başlatmıştır.