En eski bilinen heykel tarih öncesi döneme, yani Taş Devri’ne dayanır. Bu dönem, insanlık tarihinin en eski dönemlerinden biridir ve yaklaşık 2.5 milyon yıl öncesine kadar uzanır. Heykel sanatı, insanlık tarihinin çok erken dönemlerinden itibaren var olmuştur ve Taş Devri’ne ait çeşitli heykeller bulunmuştur.
Taş Devri’nde, insanlar çoğunlukla taş, kemik, tahta ve diğer doğal malzemeleri kullanarak heykeller yapmışlardır. Bu heykeller genellikle avcılar, dişi figürler, bereket tanrıçaları ve hayvan figürleri gibi temalara sahip olmuştur. Örneğin, “Venus of Willendorf” olarak bilinen küçük bir taş heykel, yaklaşık 30.000 yıl öncesine tarihlenir ve insan figürünün bu dönemde nasıl tasvir edildiğine dair önemli bir örnek teşkil eder.
Bununla birlikte, heykel sanatının erken dönemlerinde yapılan eserler genellikle organik ve bozulmaya karşı hassastır, bu yüzden bu döneme ait eserlerin günümüze kadar ulaşması oldukça nadirdir. Bununla birlikte, arkeolojik kazılarda ve keşiflerde, Taş Devri’ne ait birçok heykel parçası bulunmuştur, bu da insanların o dönemde heykel sanatıyla ilgilendiğini ve ona değer verdiğini göstermektedir.
Heykel sanatı, insanlık tarihindeki ilerleyen dönemlerde de önemini korumuş ve gelişmiştir. Antik Mısır, Antik Yunan, Roma İmparatorluğu ve Orta Çağ gibi dönemlerde heykel sanatı büyük bir gelişme göstermiştir. Ancak, en eski bilinen heykellerin Taş Devri’ne ait olduğu düşünülmektedir, çünkü bu döneme ait heykellerin bulunması, insanlığın sanata ve estetiğe olan ilgisinin tarih öncesi dönemlere kadar uzandığını göstermektedir.